Terug naar "Poëziewedstijd"
 

Poëziewedstrijd: winnende gedichten 2016
 

Wereldbol

Ik draai en draai
aan mijn wondere wereldbol
Pff, pff,
die aarde lijkt me veel te vol
 
Ik zoek en zoek
een rustige, afgelegen plek
weer niets gevonden
VERREK !!!
 
Ik tol en tol
sneller en sneller
de kleuren van mijn bomvolle bol
worden feller en feller
 
Trager en trager
een spannend moment
vind ik dat plaatsje
dat niemand kent ?
 
Maar waar hij ook stopt
het scheelt me geen zier
want ik weet al lang
mijn favoriete plekje is
HIER
 
Fleur Van Kemseke
De klimop Sint-Gillis-Waas
laureate lager onderwijs
---------------------------------------------------------------------------------------------------

Prins op het witte paard
 
Ik droom al dagenlang
over de liefde, die me ineens grijpt.
‘k Denk al wekenlang
hoe een jongen me voor het eerst verleidt.
Ook fantaseer ik al jarenlang
over die eerste kus, die opeens m’n leven leidt.
Ik droom al eeuwenlang… van jou!
 
Dat we samen zitten op het strand,
gewoon wij twee, hand in hand.
Hoe je de hele tijd naar me lacht,
is de waanzin waarop ik wacht.
 
Ik fantaseer dus wel al even
over m’n prins op het witte paard.
Ik droom eigenlijk al heel m’n leven,
Maar is het dat wel allemaal waard?
 
Laura De Niel
2de jaar secundair - Sint-Jozef-Klein-Seminarie - Sint-Niklaas
Laureate 1ste graad secundair onderwijs
---------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik zou willen
 
Ik zou willen dat toen, wanneer God de wereld schiep
Hij het verkeerd deed
zonder aarde, alleen maar hemel
 
Gewoon daar waar alles beter is
zonder haat, alleen maar vrede
 
(...)

Ik zou willen dat toen, wanneer God de wereld schiep
Hij het verkeerd deed
dat Hij aarde en hemel van elkaar vergat te scheiden : een hemel op aarde
 
Gewoon, daar waar iedereen van elkaar houdt
zonder verdriet, alleen maar geluk
 
Gewoon, daar waar trots zijn kan
zonder ruzie, alleen maar vriendschap
 
Yoren Grimonmprez
GO Middenschool Maldegem
laureaat 1ste graad secundair
---------------------------------------------------------------------------------------------------

Sit in my kamer heeldag
met jou in my kop
Ek weet nie meer wat om te verwag
van iemand wat ek kan sien wil nieks bekom
 
My hart is seer
Jy het jou merk gelos
My liefde is soos die weer
Sterker as sonskyn, reën sterker
As storms
 
Nasli Majavie
Laureaat Zuid-Afrika


 


Mijn zus

10 luciferkopjes
dat waren je teentjes
hele dunne stokjes
dat waren je beentjes
een kopje als een mandarijn
wie zou daar niet
bezorgd over zijn
je was zo klein
een kilo was je niet
veel vreugde om mijn zusje
maar ook veel verdriet
je was nog geen 6 maand in mama's buik
en toen nam je plots
de geboorteduik
na veel zwoegen en zweten
mocht iedereen het weten
de mooiste dag van mijn leven
heb jij mij gegeven
na 3 maanden in het ziekenhuis
gaven we je eindelijk
een echte thuis
pas nu konden we je zien lachen
en met je spelen
deze dag wou ik
met iedereen delen
die dag staat in mijn geheugen gegrift
en op mijn prikbord geschreven
met een grote stift.
 
Amber Mahu
O.L.V Presentatie sint-Niklaas
laureate 2de graad
---------------------------------------------------------------------------------------------------

Soms zoek ik de eenzaamheid van losse woorden op
 
 
Ik was ze met troost
om ze daarna
in een kleed van blauw te hullen
 
Ik weet dat ik
 
een streep moet plaatsen
als het botst
en er stilte moet vallen
als hun adem in hun keel stokt,
 
 
want ze lijken op ons.
 
 
Ze klinken hoger bij twijfel
en zoeken bevestiging in een punt.
 
Op het laatst meen ik ze
nog even te horen fluisteren
‘Zijn wij nu onsterfelijk?’
 
Maar woorden spreken niet.
Ze luisteren.
 
Aline Verbeke
Humaniora Broederschool - Sint-Niklaas
Laureate 3de graad secundair
---------------------------------------------------------------------------------------------------

Brandende zon kust fel m'n haar
Atreus' graf rust zacht achter mij.
Steil stijgen hete stenen lans mijn zij.
Leunende leeuwen wijzen ernaar.
 
Dalend via Agamemnons bloederige bad
Duik ik Orestes' vluchtweg in.
Ontsnappen heeft weinig zin.
Ik wou dat ik ergens schaduw had.
 
Boven de levendige vallei, via een slingerend pad
Torent deze dodenstad.
Glimmend op een gouden rots
klinkt je lokroep plots
als een slapende sirene
Ik kom terug ... Mycene !
 
Heleen Reunes
Heilige Familie Sint-Niklaas
laureate 3de graad secundair